şiir

kucağındaki bardaktan yayılan ısıyı hissetmeye çalışır gibi eli bardağın üzerinde, bakışlar uzağa uzak bir yer de yoktu gerçi bakacak Kadıköy’

dik duracağız dediler televizyonda sanki kimse ölmemişti sanki canı yanan olmamıştı dik durunca ölenler yeniden doğacaktı yılmayacağız dediler televizyonda yılmamanın

çok yalnızız aslında bu kalabalık arasında ne kadar konuşsak da onla bunla içimiz yalnız oldukça ne fayda çok uzağız aslında

avunuyoruz aslında attığımız her postla ne kadar bilge, mutlu ve harika hayatlarımız hep on numara yalnızlaşıyoruz aslında attığımız her postla

vapurdan İstanbul manzarası görende ne dert kalır ne de tasa vapurmuş demek bu derdin ilacı derdi tasası aslında İstanbul’un